Κυρίες και Κύριοι
Η προ μηνών απόφαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΔΟΕ να εισηγηθεί στην Ολομέλεια της την αφαίρεση της Πάλης από το αθλητικό
πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων αποτέλεσε για την συντριπτική πλειοψηφία των μελών της Ολυμπιακής Οικογένειας μια πράξη αψυχολόγητη και ιδιαίτερα προκλητική.
Για τους σκεπτόμενους φιλάθλους σε ολόκληρο τον κόσμο, η επιλογή αυτή χαρακτηρίζεται ακόμα και ως πράξη αποκοπής των σύγχρονων Αγώνων από τις ρίζες τους.
Στους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες, η Πάλη ήταν ένα από τα κορυφαία ολυμπιακά αθλήματα και δεν ήταν μόνο ιδιαίτερα προβεβλημένη στο αρχαίο αγωνιστικό πρόγραμμα, αλλά αποτελούσε ταυτόχρονα και μία από τις σπουδαιότερες πτυχές της ελληνικής αθλητικής αγωγής.
Ήταν η πιο παλιά και η περισσότερο διαδεδομένη αθλητική δραστηριότητα και η πρώτη μορφή σωματικού αγώνα χωρίς όπλα. Σχετίζεται απόλυτα με την διαχρονική πάλη του ανθρώπου για την ίδια την επιβίωση και αποτυπώνει την προσπάθειά του για την κατάκτηση και την επικράτησή του απέναντι στις προκλήσεις της φύσης και την ίδια την ανθρώπινη μοίρα.
Ο Πιέρ ντε Κουμπερτέν, ενσωμάτωσε την πάλη στο σύγχρονο ολυμπιακό πρόγραμμα ήδη από τους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1896 και μέχρι σήμερα παρέμεινε ως ένα από τα βασικά ολυμπιακά αθλήματα. Δεν ήταν επίσης τυχαία και η επιλογή του ποιητή του Ολυμπιακού Ύμνου, Κωστή Παλαμά, να συμπεριλάβει στις αναφορές του, μεταξύ άλλων και το άθλημα της πάλης.
Στην αρχαία Ολυμπία μπορεί να δει κανείς και σήμερα όψεις της αρχαίας παλαίστρας και να αφουγκραστεί το αρχαίο μήνυμα της πάλης και του αγώνα που διατρέχει με τους συμβολισμούς του ακόμα και το σύγχρονο Ολυμπιακό Κίνημα.
Είναι ιδιαίτερα θετικό το γεγονός ότι, πριν λίγες ημέρες, η Εκτελεστική Επιτροπή της ΔΟΕ μετά την γενική κατακραυγή που ξεσήκωσε η αρχική της επιλογή, αποφάσισε να προτείνει την πάλη μεταξύ των αθλημάτων που θα αποφασίσει η Γενική Συνέλευση να συμπεριληφθούν στο αγωνιστικό πρόγραμμα των επόμενων Αγώνων, διορθώνοντας κατά κάποιο τρόπο την βιαστική της πρώτη επιλογή. Παρά ταύτα, και μόνον η σκέψη ότι το κατ’ εξοχήν αυτό ρωμαλέο άθλημα, θα μπορούσε να αποτελέσει παρελθόν για τους Ολυμπιακού Αγώνες, προκαλεί δέος και ανησυχία για το που οδηγούν κάποιοι στις μέρες μας τα βήματα του μεγάλου αυτού θεσμού.
Με την ιδιότητα του Προέδρου της ΔΟΑ, εξέφρασα την αντίθεση μου με την αρχική εισήγηση της Ε.Ε. της ΔΟΑ στον ίδιο τον Πρόεδρο Ρογκ, ο οποίος μάλιστα είχε την καλοσύνη να μου απαντήσει άμεσα συμφωνώντας κατ’ αρχήν με τις ανησυχίες μου και παραθέτοντάς με λεπτότητα τους λόγους που οδήγησαν σε αυτήν την εισήγηση. Όπως υποστήριξα στην επιστολή μου «καμία ελπίδα δεν υπάρχει για το μέλλον όλων των ανθρώπων, αν αυτοί αποκοπούν από τις ρίζες τους. Και ιδιαίτερα μάλιστα στον χώρο του αθλητισμού, όπου η σημασία του υλικού κέρδους στους κόλπους του δυστυχώς αυξάνεται επικίνδυνα κάθε μέρα που περνάει».
Κυρίες και Κύριοι
Το σύγχρονο Ολυμπιακό Κίνημα πρέπει να προχωρήσει με πυξίδα και γνώμονα την ιστορία του αλλιώς θα οδηγηθούμε αναπόφευκτα σε λάθος δρόμους. Αναμφίβολα, οι σύγχρονες απαιτήσεις των Ολυμπιακών Αγώνων και η γιγάντωση τους που σταδιακά φαίνεται να επέρχεται με την εμφάνιση νέων περισσότερο θεαματικών αθλημάτων, απαιτούν λεπτούς χειρισμούς ώστε να μην οδηγηθούμε όπως στο παρελθόν σε αδιέξοδο. Είναι επίσης γεγονός ότι η διατήρηση του ενδιαφέροντος των θεατών προϋποθέτει και νέους χειρισμούς πάνω στο αγωνιστικό πρόγραμμα και τα αθλήματα που το συγκροτούν. Αυτό είναι κάτι που όλοι το σεβόμαστε και όλοι το αναγνωρίζουμε. Παρόλα αυτά, οι ανάγκες αυτές δεν πρέπει να αναιρούν την ιστορία και την κληρονομιά των Αγώνων, έννοιες τις οποίες πρέπει να διατηρήσουμε ώστε να μη χάσουμε την αίγλη και την απήχηση που έχει ο Ολυμπισμός στην σύγχρονη εποχή. Η αγάπη που όλοι τρέφουμε για το άθλημα της πάλης θα πρέπει να μας οδηγήσει σε μια προσπάθεια να βρει τον σύγχρονο βηματισμό του και όχι να αποκόψουμε την ιστορική του πορεία στο Ολυμπιακό Κίνημα. Προσωπικά πιστεύω ότι το σύγχρονο διακύβευμα στη συζήτηση δεν θα πρέπει να είναι εάν η πάλη θα μείνει ή θα φύγει από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά το πώς θα διατηρήσουμε την κληρονομιά των ίδιων των Αγώνων και το αξιακό τους περιεχόμενο, κάτι που ιδιαίτερα η πάλη ως άθλημα εμπεριέχει λόγω ιστορικότητας του αθλήματος αλλά και της ίδιας της φύσης του.
Τελειώνοντας, θέλω να πιστεύω ότι η Ολομέλεια της ΔΟΕ τον προσεχή Σεπτέμβριο, θα αποφασίσει την επανένταξη της Πάλης στο πρόγραμμα των Αγώνων και θα στηρίξει με τον τρόπο αυτόν τον ίδιο τον Ολυμπισμό. Ειδικότερα για την Ελλάδα και ότι αυτή αντιπροσωπεύει στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων και τις αξίες τους, η πάλη αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της αθλητικής της ιστορίας, παλαιάς και σύγχρονης, που χωρίς αυτή θα είχε υποστεί βαρύτατο πλήγμα. Θα κλείσω με την ευχή όλοι μας, με αφορμή την υπόθεση αυτή, να αγωνιστούμε και να παλέψουμε για ένα σύγχρονο δυνατό Ολυμπιακό Κίνημα, ένα κίνημα που δεν θα συμπεριφερθεί όπως ο αρχαίος θεός Κρόνος που έτρωγε τα παιδιά του. Γιατί η πάλη ήταν και θα είναι ένα από τα αγαπημένα παιδιά όλων μας αλλά και της ίδιου του Ολυμπισμού.
Και φέρνοντας στην μνήμη μας τον στοίχο του Παλαμά «Στο δρόμο και στο πάλεμα και στο λιθάρι, στων ευγενών αγώνων λάμψε την ορμή, και με το αμάραντο στεφάνωσε κλωνάρι και σιδερένιο πλάσε και άξιο το κορμί», ας παλέψουμε και εμείς για την ιστορία, την κληρονομιά και τις αξίες του Ολυμπισμού. Ας παλέψουμε για την ίδια την Πάλη. Για να μην αλλάξει το περιεχόμενο του Ολυμπιακού Ύμνου, και για να συνεχίσουμε την πορεία που χάραξαν οι εμπνευστές της ιδέας του Ολυμπισμού και των Ολυμπιακών Αγώνων, μια πορεία που ακολούθησαν ευλαβικά και οι σύγχρονοι αναβιωτές του Κινήματος.
Σας ευχαριστώ.
