Η δικαίωση για τον Δημήτρη Τσεκερίδη, αλλά και για τους προπονητές του, τον Παναγιώτη Χεριστανίδη και τον πατέρα του και συνονόματό του, Δημήτρη Τσεκερίδη, ήρθε στο Ζάγκρεμπ.
Με σκληρή δουλειά πέντε ετών, ο νεαρός παλαιστής του ΠΑΟΚ κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα εφήβων (στα 84 κιλά) της κροατικής πρωτεύουσας και πλέον καλείται να πέσει στα… βαθιά, γιατί από την επόμενη χρονιά θα αγωνίζεται στην κατηγορία των ανδρών.
Ο Παναγιώτης Χεριστανίδης, ο οποίος στέκεται στο πλευρό του όλα αυτά τα χρόνια, μίλησε στην επίσημη ιστοσελίδα της ΕΟΦ Πάλης (www.wrestling.gr) για όλη αυτή τη διαδρομή των πέντε ετών, το μετάλλιο του νεαρού παλαιστή στο Ζάγκρεμπ, αλλά και τη λογική που πρέπει να έχει ένας αθλητής για να μπορέσει να φτάσει όσο το δυνατόν πιο ψηλά.
«Δουλεύαμε σκληρά, πέντε χρόνια γι’ αυτό το μετάλλιο. Καθημερινές προπονήσεις και πολύς ιδρώτας. Εφέτος πήγαμε δύο φορές σε καμπ προετοιμασίας στο εξωτερικό. Στο Βερολίνο ήταν δεύτερος στο τουρνουά, στην Αρχαία Ολυμπία ήταν πρώτος. Έδειξε να είναι σε καλή κατάσταση. Είχαμε βέβαια την ατυχία στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, όπου εκεί δυσκολευτήκαμε αρκετά για να τον επαναφέρουμε. Ψυχολογικά, λόγω αυτής της ατυχίας είχε πέσει πάρα πολύ, όμως επανήλθε δριμύτερος. Σε αυτούς τους αγώνες ήταν πολύ καλά. Στον αγώνα που χάσαμε, ο Δημήτρης είχε μια δυσκολία να σηκώσει από κάτω τον αντίπαλό του. Γνωρίζαμε ότι θα ήταν δύσκολα και το γεγονός ότι ο αντίπαλός του έφτασε στο χρυσό μετάλλιο τόσο στο Ευρωπαϊκό όσο και εδώ στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα, αποδεικνύει το βαθμό δυσκολίας που υπήρχε στο συγκεκριμένο ματς» είπε ο Παναγιώτης Χεριστανίδης και κατέληξε:
«Το χάλκινο μετάλλιο μας ικανοποιεί απόλυτα. Στο ματς με τον Σουηδό ο Δημήτρης ήταν αγχωμένος, κυρίως λόγω της αρνητικής προϊστορίας που είχε στον αγώνα για το χάλκινο μετάλλιο. Πριν από πέντε χρόνια, στο Ευρωπαϊκό εφήβων, χάσαμε ένα δικό μας μετάλλιο και αυτό ο Δημήτρης το κουβαλούσε μαζί του. Δεν μπορούσε να το ξεχάσει. Ο μόνος τρόπος ήταν να κερδίσει αυτό τον τελικό. Και τα κατάφερε. Δικαιώθηκαν οι προσπάθειές μας. Ο πρωταθλητισμός είναι δύσκολος. Χρειάζονται θυσίες. Πρέπει να μαζεύεις τα κομμάτια σου όταν χάνεις, να απομονωθείς, να γίνεις καλόγερος. Ειδικά από τη στιγμή που ξέρεις ότι δεν υπάρχει κάποιο οικονομικό όφελος απ’ όλη αυτή την προσπάθεια και ειδικά γι’ αυτά τα παιδιά και σε αυτήν την ηλικία. Δεν ήταν λίγες οι φορές που μου είπε “για ποιόν λόγο παλεύω τελικά”. Πλέον, το μετάλλιο αυτό μας δίνει δύναμη να αντέξουμε στη συνέχεια. Δικαιώνονται οι θυσίες όλων μας. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τη διοίκηση της ομοσπονδίας, γιατί έστω κι με αυτά τα λίγα που μας προσφέρει, βάσει των οικονομικών δυσκολιών που υπάρχουν γενικότερα στον ελληνικό αθλητισμό, μας βοηθούν να σταθούμε όρθιοι για να παλέψουμε».
